- κακοῦργος
- κακοῦργος, ον (s. prec. entry; [in the form κακοεργός Od. 18, 54] Soph., Hdt.+; TestSol 4:6; SibOr 5:386419; ; Just., A I, 7, 1, D. 22, 5 [s. Am 6:7]) usu. as subst. ὁ κ. criminal, evil-doer (Thu. 1, 134, 4 al.; Menand., Dyscolus 258; OGI 669 17 [I A.D.]; PLille 7, 20 [III B.C.]; PFay 108, 11; LXX; Philo, In Flacc. 75; Jos., Ant. 2, 59), one who commits gross misdeeds and serious crimes (Diod S 20, 81, 3 of pirates; Ep. Socr. 30, 6 w. παράνομος; Syntipas p. 61, 7; 114, 1 w. λῃστής; opp. of the εὐσεβής: Lycurgus, Contra Leocratem 93) Lk 23:32f, 39 (Plut., Mor. 554b); 2 Ti 2:9; GPt 4:10, 13; 7:26; Ox 840, 5.—DELG s.v. ἔργον I 1 p. 364. M-M. TW. Spicq.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.